Het is zo gemakkelijk om jezelf te verliezen in het zorgen voor een ander. Om in gedachten bezig te zijn met de druk en stress van je werk. Om allerlei zaken voor jezelf te plaatsen, waardoor je jezelf steeds meer verliest. Je wordt steeds meer een pop die als een marionet bestuurd wordt en alle taken uitvoert die gedaan moeten worden.

Het wordt tijd dat deze touwtjes worden doorgeknipt. Het wordt tijd dat je op eigen benen gaat staan. Hoe meer jij kiest voor jezelf in compassie met een ander, hoe meer jij vanuit jouw ware kracht je leven kan leiden. Hoe meer jouw leven zich als vanzelf zal gaan ontvouwen en alles in liefde en overeenstemming zal zijn met alles om je heen.

Zelf heb ik hier lang mee geworsteld. Steeds mijzelf weer wegcijferen. Anderen boven mijzelf plaatsen om conflicten te voorkomen en de vrede te bewaren. Mij laten leiden door mijn emoties en vanuit daar mijn beslissingen nemen.

Uiteindelijk heb ik mijn touwtjes doorgeknipt. Het is niet altijd gemakkelijk, omdat je wordt geconfronteerd met jezelf. De enige weg is er doorheen. De enige weg om puur geluk te ervaren is de weg naar binnen. Hoe meer weerstand je biedt, hoe moeilijker het is. Hoe meer compassie voor jezelf en overgave in het proces, hoe gemakkelijker het leven wordt. Hoe meer je voor jezelf kiest door onvoorwaardelijk van jezelf te houden, hoe gelukkiger je bent. Hoe gelukkiger je bent, hoe meer het leven zich als vanzelf zal ontvouwen in rust, vrede en liefde.

Zelf ervaar ik veel rijkdom, geluk en liefde in mijn leven. Er is alle ruimte en tijd om mijzelf te zijn. Alles gaat als vanzelf in overeenstemming met de ander. Iedere vrouw op deze aarde heeft het recht om gelukkig te zijn. Hierbij nodig ik alle vrouwen uit om onvoorwaardelijk van zichzelf te gaan houden, zodat iedereen kan ervaren hoe het is om echt gelukkig te zijn. Als alle vrouwen/moeders gelukkig zijn, hoe zou de wereld er dan uit zien?

Liefs Marieke